Zaterdag kocht ik van de boeken-en-platen-man op de markt dit oud stuk vinyl. Naast de plaat (in uitstekende staat) en maar liefst drie identieke tekstvellen (om lekker mee te kunnen blèren natuurlijk), zat er ook een brief in de hoes. De inhoud daarvan luidt als volgt:

De hoes draagt op de achterkant de handtekening van meneer v.d.B. Waarom zit die brief in deze hoes? Wat was meneer v.d.B. van zins met die afspraak? Was samen zingen het summum van samen zijn in 1966? Had hij gauw even een romantische plaat gekocht voor dit rendez-vous? Van een foto geen spoor.
Raadsels in de platenkast...
(wat een ontzettend oubollige plaat trouwens)

Op weg naar huis fietste ik langs het singel, waarin met een iets lagere snelheid dan de mijne een bootje voer. Achterin bij de buitenboordmotor een grijsharige man, op de punt van de boot een reiger, rustig samen bootje varend.

Naar verluidt verhoogt de regering per 1 april de accijns op alcohol. Een uitstekende maatregel om extra stemmen te trekken lijkt me.

In Duitsland leek zich een constitutionele crisis af te spelen, waarbij de grenzen van de grondwet getest werden. Couw licht onder de titel "relletje schoppen" een en ander nader toe.

Opeens, schuin rechts voor mijn balie, zie ik meneer S.: de man die me mijn eerste bril opmat. Ouder, grijzer dan in mijn herinnering, een beetje krom al. Hij komt direct op de balie aflopen, maar herkent me niet. Hij start zijn verhaal: wat hij onderzoekt, in welk archief hij bezig is, dat hij aan een geschiedschrijving van W. in de tweede wereldoorlog werkt. Het verhaal van de "goeden" is genoegzaam bekend, dat van de "fouten" probeert hij nu te reconstrueren. In mijn eerste antwoord op zijn vragen laat ik al snel zijn naam over mijn lippen komen. Zijn ogen vergroten zich, zijn mond gaat op een kiertje, zijn ogen vernauwen zich. Hij herkent me niet. Vreemd vind ik dat niet: hij heeft me minstens vijftien jaar niet gezien.
Ik steek mijn hand uit en noem mijn naam. Direct gaat zijn bedachtzaamheid over in een van hartelijkheid vervulde verbazing. Zonder aarzelen begint hij direct een verhaal. Kort geleden was hij op het kerkhof, waar zijn eerste kind begraven ligt. In gedachten verzonken dwaalde hij verder, totdat hij bij het graf van mijn moeder kwam. Daar schoot hem de hele geschiedenis hem weer te binnen: van mijn vader die samen met mijn moeder, "zo'n sterke en mooie jonge vrouw", bij hem in de optiek binnen kwam.
Ik ken het verhaal, mijn vader vertelde het me; meneer S. merkte bij een oogmeting dat het afnemend zichtsvermogen van mijn moeder niet normaal was en kwam tot de conclusie dat er iets van binnen uit niet goed zat. Een conclusie die de specialisten nog niet hadden getrokken. Hij was feitelijk degene die de hersentumor waar mijn moeder uiteindelijk aan overleed ontdekte.
Met geen woord rept hij daar nu over, maar de manier waarop hij met me praat spreekt boekdelen. Ik weet wat hij niet zegt, en hij weet dat ik dat weet. Wat me erg trof was dat hij, als een van de eersten buiten de kring van familie en vrienden, geen ondertoon van medelijden in zijn verhaal verweefde. Sterker nog: hij vertelde me een deel van het verhaal van mijn leven, een deel waar ik toen te jong voor was om het volledig bewust mee te kunnen maken. En dat vanuit een gezichtspunt dat ik nog niet kende: dat van de relatieve buitenstaander.
Na tien minuten zijn zijn documenten gearriveerd en begint hij zijn onderzoek. Ik heb hem daarna niet meer gezien.

Een geweldig muzikaal swap-initiatief: Midsummernight's Burn. Go for it!

...in het banner-loze tijdperk!

Het ARA heeft een binnenplaats, een soort hof, waar je bij goed weer in de zon op het terras je boterhammen kunt eten of bij een kop koffie even kunt uitpuffen van stoffig onderzoek. Het grootste deel van die cour wordt ingenomen door een struikentuin (want onderhoudsarm) en een vijvertje. Het is een mooie, zonovergoten en voor wind beschutte plek. De wand tussen tuin en studiezaal is van glas: je hebt van binnen uit altijd een rustgevend groen uitzicht.
Vanmorgen streken er twee doodordinaire wilde eenden (anas platyrhynchus), een mannetje en een vrouwtje, neer. Na eerst uitgebreid in het vijvertje gebadderd en daarna de veren gepoetst te hebben, begonnen ze te neuken dat de stukken eraf vlogen. Veel gekwaak, rondvliegend dons, kortom: the works. Er waren nog maar weinig bezoekers, maar degenen die er waren keken stuk voor stuk even op om te zien waar al dat kabaal goed voor was. De Japanse en Indonesische studenten die hier in het kader van TANAP dagelijks onderzoek doen, waren naast mij de enigen die het schouwspel geboeid bleven volgen - zal wel aan de leeftijd liggen.
Nu, een paar uur later, waggelt het vrouwtje van hot naar her om zo nu en dan eens uitgebreid in de struikjes te gaan liggen, als ware het een uiterst kritisch vergelijkend warenonderzoek. Het mannetje loopt stoer dicht bij haar in de buurt te paraderen: knappe jongen die hem deze beschutte kraamkamer af zal nemen. Ik hoop voor hem dat-ie gelijk krijgt: hij kent de meeuwen en kraaien uit de buurt nog niet.

Tweehonderdacht jaar geleden, op 28 maart 1794, opende het Louvre voor het eerst voor het grote publiek. Officieel werd het in 1793 opgericht, terwijl het gebouw eerder al als privé-toonzaal-annex-kunstopslag van de Franse koningen diende. Zoals elk groot West-Europees nationaal museum, staat ook het Louvre vol met materiaal, dat deels "eerlijk" staatsbezit, deels gejat is.
Het is een van de mooiste musea die ik ooit bezocht. De National Gallery of Art in Washington is mooi, het Pergamon in Berlijn indrukwekkend, het Pushkin in Moskou knullig, het Rijksmuseum in Amsterdam burgerlijk trots, de National Gallery in Londen imposant. Maar geen was zo overdonderend, zo vol met plaatjes en voorwerpen die ik al ooit ergens in boeken had gezien en met zoveel dat volkomen nieuw voor me was, als het Louvre.
Naar Parijs? Naar het Louvre!

Een verhuiswagen geparkeerd voor een rouwcentrum, beide met wijd openstaande deuren. De verhuiswagen is leeg.

Zojuist het aanbod gekregen de laatste week van april in Berlijn door te brengen. B., met wie ik vorig jaar in Moskou was, mailde: een van zijn collega's woont daar, is een weekje afwezig en stelt zijn huis beschikbaar.
Ha! Berlijn! Een van de beste plaatsen om rond te lopen! Ik kwam er in mei 1989, een half jaar voor de val van de muur, voor het eerst en ben er sindsdien nog zeven of acht keer geweest. Sinds J. er "in de buurt" woont minstens eens per jaar. Altijd voel ik me er thuis. Walhalla voor stadsvernieuwing, architectuur, geschiedenis, kunst, hippe muziek, kroegjes én platenverzamelaars (Berlijn staat op de vierde plaats van steden waar ik het meest muziek heb ingeslagen).

Morgen meteen de boel regelen met de baas. Wowereit, here we come!

Gedachten naar aanleiding van De Gids op TV vanavond:
- Beste bewijs voor de snaartheorie: die gans leeft in een heel andere wereld.
- "Medley" is een van de grootste scheldwoorden uit de muziekgeschiedenis, zelfs nog erger dan "Musical".
- "Musicalmedley" spant echter de kroon.

De jarigen van vandaag:

Universiteit Utrecht (1636)
Nikolay Alexandrovich Sokolov (1859)
Parijse Commune (1871)
Tennessee Williams (1911)
Pierre Boulez (1925)
Leonard Nimoy (1931)
Bob Woodward (1943)
Kyung-Wha Chung (1948)
Steven Tyler (1948)
Kerncentrale van Dodewaard (1969)
Camp David accoord Israel - Egypte (1 : 1) (1979)
James T. Kirk (2233)

Onbekend?
Goto Google.

Zojuist bij Opium op TV, nu al de link bij de Klopgeest.

Het is zo'n dag dat de blinde lust me door mijn lijf giert. Meer onbehouwen mannelijkheid dan dat ik nu voel is niet mogelijk. Maar 1 ding in het hoofd. Daarom hier een teasertje. Om U deelgenoot te maken.

De Hoge Raad heeft het verboden grootschalig gegevens te kopiëren uit websites om deze te gebruiken voor een eigen internetsite.
[Deze zin is voor 90% gekopieerd :-)]

Dé banner van Pim zijn shite:

"Want in Duitsland hebben ze tenminste nog principes" (zie post 13/03).

Update
Leest u zijn boeken maar.

Geldt 20 kilometer fietsen gevolgd door 7 kilometer wandelen - wegens lekke band - ook als biathlon?

...om naar buiten te gaan, de fiets uit te laten.

De lente werd ik pas vandaag voor het eerst echt gewaar. Merelzang. Kastanjes op knappen. Iepen in bloei, net als de berken. De Magnolia die zich zachtjesaan begint te ontvouwen in de tuin van het witte huis aan het Lepelenburg. Dat de zon je verwarmt, terwijl je op de markt tussen zonnebrildragers rondloopt. Maar het meest: binnenkomen in de favoriete platenzaak, waar op dat moment van vinyl jazz wordt gezongen, zang als van Billy Holliday, begeleid door vibrafoon. En de deuren naar de werf staan open.
De zes maanden herfst zijn eindelijk voorbij.

Kom op jongens, even stangen. Hier klikken en NEE in de poll aanvinken (liefst meerdere keren). Kijken of professor Statisticus er chocolade van kan maken.

Twee mannen die een spierwitte slaapbank op liggemak uitproberen in een modderig grasveld, terwijl ze bier drinken uit het krat dat in een in de blubber vastgelopen winkelwagentje staat. Even verderop een vaal oker-oranje katoenen tent, model eind jaren '70.

Overal kom ik ze opeens tegen. Iedereen moet het blijkbaar laten zien. De nieuwste uiterlijk-rage is: een lint om je nek waar je een sleutelbos aan hangt. Is het om te laten zien dat je zelfstandig bent? Dat je een huis, een auto én een brommer hebt? Of vier verschillende sloten moet sluiten voordat je je fiets veilig vindt staan? Dat je een kluisje bij een bank hebt? Blijkbaar kun je niet op kleding alleen afgaan voor een juiste eerste indruk: de wolf kan schaapskleren dragen (hoewel een kaalgeschoren kop toch echt een kaalgeschoren kop blijft, ook al gaat-ie gestoken in een handgesneden kostuum. Maar dat terzijde). Nee, tegenwoordig maken opzichtig aanwezige bossen sleutels de man.
Ieder zijn eigen cipier.

Elke vrijdag heb ik de hele dag studiezaaldienst. Dat betekent: informatiebemiddeling. Voor me de klant met zijn vragen, achter me negentig kilometer papier. Wat de klant wil moet ik vertalen naar het juiste deel van die papiermassa. Vandaag was er wel een heel afwijkende vraag. Bezoeker had enige jaren op een eiland in de Indische Oceaan gewoond en was daar "inboorlingen" tegengekomen met een Hollandse naam. De mare ging dat ze afstammelingen waren van ene Brocus (oftewel : Van de Broek) die rond 1640 ergens in de Verenigde Provinciën geboren zou moeten zijn en naar de Oost was vertroken om daar uiteindelijk een carriere als piraat te beginnen. De enige harde informatie was dat er in de buurt van Mauritius een eiland Brocus had bestaan, dat in die tijd bekend stond als rustplaats van oud-piraten; een soort oudemannnenhuis als Bronbeek is voor de KNILers. Of daar meer informatie over te vinden was (en snel graag - dat straalde de bezoeker wel uit).
Nou is zo'n vraag bijzonder moeilijk te beantwoorden: de administratie van 350 jaar geleden is in kwaliteit verre de mindere van die die wij nu gewend zijn. Het enige wat je kunt doen is verwijzen naar een serie lijsten met beschrijvingen, zeven stuks in totaal, die stuk voor stuk, blad voor blad doorgenomen moeten worden om er achter te komen of er überhaupt wel iets over de gezochte persoon opgescheven is.
En dat is dan meteen teveel moeite.

Kom dan niet met zo'n achterlijke vraag, denk ik dan, in plaats van dat je meteen zo'n onbevredigd smoel trekt.

Vriend M. over de NS: "De vertraging van zondag liep nog leuk af: ik heb een uur met een leuk meisje zitten praten in de bus en uiteindelijk vroeg ik 'Mag ik je telefoonnummer?' en ze zei 'Natuurlijk'. Tot nu toe alleen haar voicemail, maar het nummer klopt wel. Leve de NS! Leve de vertraging!"

Dit kan niet genoeg gelinkt worden.

[Gevonden bij Bie.]

De these vond plaats op de avond van de gemeenteraadsverkiezingen (6 maart): Pim veegde de vloer aan met de Haagse mannen. Vandaag was het tijd voor de anti-these: de heren (minus Dijkstal) sloegen terug.
Paul vrat Pim: "Wat ik merk bij jou in het debat, dat is dat op het moment dat jij bekritiseerd wordt op je kwetsbare punten, dat je theater maakt en dat je niet inhoudelijk reageert. En daar zit jouw zwakte."
Pim, die Paul weigerde de hand te schudden na die opmerking, had later als enige uitleg: "Als ik in de racistische hoek wordt geplaatst, geef ik iemand geen hand", waarna hij de interviewster toebeet dat ze "lekker naar huis, koken, veel beter" kon.
Wanneer komt de synthese - wanneer wordt er echt wat gezegd in plaats van een uitwisseling van platitudes en een heleboel oppervlakkig gepraat?
Kunnen ze dat wel? Pim in ieder geval niet - maar dat wisten we al.

[De hele boel is terug te zien via het AV-archief van Nederland kiest - als het teminste weer wat minder druk is op die server. Kijk anders even bij de Volkskrant voor een kort verslag. Bij problemen met links: het debat is (waarschijnlijk slechts tijdelijk) ook te zien via 2vandaag. En voor de duidelijkheid: deze quotes zijn letterlijk.]

Vandaag 400 jaar geleden gaven de Staten-Generaal der Verenigde Nederlanden (een staat die destijds nog door niemand erkend was) aan de Verenigde Oostindische Compagnie het alleenrecht op de handel in het gebied ten oosten van Kaap de Goede Hoop (God hoogstpersoonlijk was namelijk in eigen drie personen afgedaald naar Nederland om de Hoogmogende Heeren het recht die concessie te verlenen te verstrekken). Feitelijk was dit de geboorte van die VOC. Gevolg: 350 jaar van bloedvergieten, afpersing, kolonialisme, onderdrukking en een heden ten dage nog steeds rijk Nederland.
Vandaag werd dit heuglijke feit gevierd in de Ridderzaal te Den Haag.
Tegelijkertijd gaf ik K. en S. een rondleiding in het ARA. We hebben maar weinig VOC-stukken gezien: er was zoveel meer moois, de verdragen met Polen werden bijvoorbeeld veel interessanter gevonden. Na aansluitend in de stad gegeten te hebben kwamen we op de terugweg over het Binnenhof, waar men druk doende was de Ridderzaal op te ruimen. Het mooie is dat je in zo'n rotzooi - als je een beetje brutaal bent - gewoon naar binnen kunt lopen. Zo gedacht zo gedaan. Dat was dan de aardige kant van het feest.

Bij de Klopgeest geloven ze niet zo in lijstjes. Reden: hoe kun je in godsnaam
boven
, , , of stellen?
Wat een ontzettend domme lijst...

Rustig begin 8.00 koek bij koffie wegens jaardag snel overgaand in praatpraat info over niet luisteren management plaat voor kop problemen aan nabije horizon boos over achterlijke reacties soms moedeloosheid nabij. Inspectie annex zoektocht volgt van depot naar depot rotzooi na bende en chaos zelfs zure lucht snijdt door strot van hoogste tot laagste verdieping 60.000 negatieven 1.000.000 positieven kasten rekken bakken vol dias foto's glasnegatieven rolfilms 35mm 16mm in jackets & niemand weet wat wat. Terug praten hart luchten rustig blijven wanhoop voelen. Lunchen baas door bovenbaas schoffeerd. Rust verzucht revolutie broeit wilg wenkt. Overzie bureau zeventien taken alle anders ingewikkeld schreeuwend om aandacht telefoon bevolkt door nitwits & lowlifes zelfs Limburg achterlijke kindervragen schuld schuiven van niet begrijpen. Zoek heil in geluid & 1 voor 1 anders 5 seconden kierewiet. Later vondst: kapitaal materiaal gepropt geduwd 300 jaar oud, soms meer, anoniem kapot of kwijt, gejat?
20.38 trein terug.

Doemzwarte beelden van zinkende schepen trekken aan mijn geestesoog voorbij. Dinsdag dag der Chaos.

Bah, wat zijn we allemaal modern. Overal verschijnen allerlei oranje wazen verpakt in grijze tintjes: de ene site na de andere met een hoog lounge-gehalte.
OK, lelijk is anders, maar mijn hemel, kan het wat origineler dan ALLEMAAL oranje - wit - zwart - grijs? Ik houd mijn hart vast voor de omkatdag.

Nou hebben ze het niet alleen over Jip-en-Janneke-taal, nu (Den Haag Vandaag) halen ze er ook nog "goeroe" Nina Brink bij!
De VVD stijgt eerst naar 40, maar eindigt op 15 mei op 5 zetels.

Had 'm al een paar dagen in huis, maar moet hem hier nu toch echt kwijt: de laatste dagen bijna niets anders gehoord.

Opeens stond H. gisterenavond voor de deur. Om haar nieuwste aanwinst te laten zien: een ligfiets. Volkomen verrast liet ik wel blijken enige gevoelens van jaloezie te hebben. Grote droom, lang gekoesterd, veeeeeeel te duur: een ligfiets... We spraken af samen te gaan fietsen. Ik op mijn uit oude onderdelen terugopgebouwde Batavus Sprint en zij in haar nieuwe aanwinst.
Al snel bleken haar zeven versnellingen niet opgewassen tegen mijn 12, haar banden het veelvoud in dikte van mijn tubes. Maakte niet uit: het was mijn eerste keer op de fiets dit seizoen en zij was volmaakt gelukkig. Rustig samen een stuk peddelen door het mooie Utrechtse landschap, richting noord, richting venen. Het weer leende zich er uitstekend voor. Alles eierkoek.
Tot halverwege. Het begon met sporadische drupjes, die allengs uitgroeiden tot grote waterklodders, waar er steeds meer van kwamen. Het koelde meteen een stuk af. H. vond het niet erg, genoot van de natuur en had de juiste kleren bij zich om niet verkouden te worden. Ik had buiten racebroekje, helm en T-shirt niets om me in te verschuilen. Zin om doodziek te worden had ik al evenmin. We zijn daar, halverwege, midden in het veen uit elkaar gegaan, zodat ik warm kon blijven door stevig door te stoempen.
Het werd een klassieker zoals ik ze allen van TV ken: ontzettend veel prut op de weg, regen met bakken, echt vies weer, in je eentje met de wind op kop. Het enige wat er door je heen ging wa "rustig aan, stevig door, niet te hard, warm blijven, 1, 2, 3, 4, 1, 2, 3, 4" etc. Voor ik het wist was ik doorweekt. Na een kwartier voelde ik mijn benen niet meer. Wat een heerlijk gevoel. Door kunnen blijven trappen, zonder adem te verliezen. In je eentje tegen "de elementen". Binnen 30 minuten was ik thuis. Meteen onder de hete douche, waar ik kippenvel van kreeg, en ontzettend rozig van werd,
& ik zweef nog steeds.

Speel (een beetje) voor God in Sodazoo.

Nee, dit is geen link naar Hoogerbrugge.com, dit is een link naar een interview met de kunstenaar. Let op: zijn favorietenlijst staat er bij!

"Ik ben geinspireerd geraakt door mensen die verantwoordelijkheid nemen in sportclubs of, zoals in Gouda waar ik ben opgegroeid, de duivenclub." Ad Melkert in het programma "Copyright mens" van de NCRV (18 november 2001).

Meer ego's in het stemhok.

Dhr. Van der Bent, enige maanden geleden onrechtmatig geschept door mejuffrouw Z. (tegenwoordig mevrouw Van O.), heeft een schikkingsvoorstel afgewezen. Benieuwd of het gelijkheidsbeginsel in Nederland nog werkt.

Jozias van Aartsen gaat een potje buurten met Colin Powell. Waar zou dat over gaan? Goalkeepers en Patriots misschien? Oh ja, Mark Fiore heeft een nieuwe. En de BBC kijkt terug op de grote oorlog.

In Vrij Nederland schrijft Gerard van Westerloo over Ad Melkert:
In Heerenveen, op de avond van de gemeenteraadsverkiezingen, liet de kroonprins geen zichtbare reactie zien toen het nieuws uit Rotterdam bekend werd. Hij trok zich schielijk terug met zijn campagnestaf. Die vertelde hem dat hij vanaf nu emotie moest gaan tonen. Wat een advies! Met even veel succes vraag je een sint-bernhardshond om een college oud-Germaanse grammatica. De kroonprins luisterde naar het advies, stapte in zijn auto, reed naar Amersfoort en toonde emotie. Sedertdien staat hij in het hele land bekend als de leverancier van zuurwaren.

Om half drie ben ik uit mijn bed gerold van het lachen.

Ook zo'n lekkere jongen:
"Ja, ik ben een opportunist. Een pricipiële opportunist, die van alle opportunities gebruik maakt."
Tjerk Westerterp (kandidaat-Kamerlid LN) legt even uit wie hij is en hoe dat werkt (Parool, 4 februari 2002).

Meer ego's in het stemhok.

Okee, ik heb de laatste dagen alleen maar links gedumpt en plaatjes gestolen. What the fuck... Dat is wat je hier ziet. Voor echte verhalen moet je naar buiten, en ik had niet veel zinnigs daarover te melden. Of je leest een berg: krant, Vrij Nederland of Groene Amsterdammer. Maar dat leidt ook tot een soort linkdumpen.
Ik heb opgeruimd (en het is nog steeds een bende), mijn archief geordend, achterstallige krantenartikelen gelezen, platen die ik al maanden in de kast had staan gedraaid om ze eindelijk eens goed te horen, gedichten gelezen, sociale contacten aangehaald en tegelijkertijd de telefoon daarmee van zijn stof ontdaan, langdurige chats onderhouden, mijn PC verplaatst, van alles geprobeerd met m'n webcam, enige kittens willens en wetens :-) de dood in gejaagd, de plant water gegeven, het bed verschoond, een was gedraaid, boodschappen gedaan, eens naar de tuin gekeken, brood gehaald, gegeten (3 keer maar liefst vandaag), bij de bank een nieuwe pinpas aan laten maken, brieven beantwoord, een abonnement geregeld, TV gekeken, uitgeslapen, een haut Medoc uit 1995 (mmmm) gedronken, veel gelachen, niet gehuild. Mails gestuurd, plannen gemaakt, bas gespeeld, batterijen vervangen, post gelezen, gekookt, gewandeld, genoten van het weer en van mijn eigen slechte humeur, gelezen over de 80-jarige oorlog, gedacht aan mijn werk. Ontspannen.
En weer geen ene reet aan HTML gedaan.

Pudding? Nee joh! Kuukskes!

Is ie terug? Heeft ie genoeg vakantie gehad? Ja en Nee: hij is een beetje terug, maar heeft zijn hele periode van afwezigheid doorgewerkt aan de teaser.

(omdat het Bier is)

Welk bier bent u? is available here

Bij de buren zijn ze al niet anders, die koninklijken. De overtreding is inmiddels "verjaard" verklaard...

Polskaya is er weer, nu met een .be! Nu hoeft alleen Puck nog gereanimeerd te worden (o ja en Zandstrand naar het schijnt, hoewel die er mee ophield toen ik begon; ik heb hem niet gelezen).

Roel Janssen ontmaskert Pim in zijn column. Leest dit om er achter te komen dat Pims populisme niets anders is dan angst aanwakkeren.
Zie verder ook het dossier Fortuyn.

Want vandaag is het... de iden van maart.

Helaas heb ik u wegens Bloggerfalen niet op tijd kunnen waarschuwen: gisterenavond ging BBC's Horizon over een 10e eeuwse kopie van de Methode van Archimedes (278-212 voor nul), een geschrift dat sinds die tekst in de 10e eeuw voor het laatst gekopieerd werd, verloren ging. De Archimedes-tekst werd namelijk bij gebrek aan perkament (een kostbaar goedje) in de 12e eeuw afgeschraapt, waarna het perkament werd hergebruikt om er een bijbeltekst op te schrijven. Zo'n tekst noemen biblio- en archifielen (zoals ik) een palimpsest.
De uitzending van Horizon had alle ingredienten om me volkomen verzadigd op de bank achter te laten: de geschiedenis en de omzwervingen van het boek werden nagegaan, de restauratie van het perkament werd behandeld, de digitale tekst-retrieval kwam aan de orde, de interpretatie van het oud-Grieks ontbrak niet. Momenteel wordt er nog hard gewerkt aan de ontcijfering. Duidelijk is al wel dat dit handschrift heel belangrijk is: het is het enige bekende wiskundige geschrift uit de oudheid waarin de ontwikkeling van een wiskundige methode aan de orde komt. Archimedes blijkt in de oudheid al een methode voor Calculus te hebben gevonden, een wiskundige methode die nodig is voor het ontwerpen en uitvoeren van allerlei technische hoogstandjes: Calculus hoort nu tot de basisuitrusting van elke bouwkundige. Deze methode werd pas in de Renaissance opnieuw ontwikkeld.
Al die tijd had die kennis vervaagd onder een bijbeltekst verborgen gezeten. Honderden jaren voorsprong verduisterd door geloof - zoals we het wel vaker gezien hebben. We hadden al op Mars kunnen wonen. Er hadden al computers kunnen zijn die niet voor het menselijk brein onder zouden doen. Etcetera.

De VVD is in paniek. Een NIPO-enquête van gisteren wijst uit dat de partij, als er nú verkiezingen gehouden zouden worden, van 38 zetels terugvalt naar 25. Daarmee zou de VVD de vierde partij worden - nu zijn ze nog nummer twee. De bovenbazen van de partij (binnen die club zelf beter bekend als "partij-baronnen") beginnen nattigheid - wat zeg ik: het water aan de lippen! - te voelen: alom weerklinkt de roep Hans Wiegel als VVD-kandidaat-premier te lanceren. Nou heb ik liever Wiegel dan Dijkstal. Wiegel weet van wanten en heeft humor. Dijkstal heeft nog nooit iets opbouwends gedaan, zeker niet in de vier jaar ('94-'98) dat hij minister van Binnenlandse Zaken was.
Maar liever nog heb ik dat beiden letterlijk gelanceerd worden.
Een kleine voorspelling: naar aanleiding van de verkiezingsuitslag van 15 mei zal er een coalitie tot stand komen tussen VVD, Lijst Fortuyn en CDA, onder leiding van Hans Wiegel, met Pim Fortuyn en Jan Peter Balkenende als vice-premiers. Reden: PvdA, D'66 en Groen Links willen niet met Pim omgaan en een combinatie PvdA-CDA-VVD is net zo paars als paars.

Tijd om te emigreren?

Wat mij betreft hadden ze echte koeienvlaai gebruikt.

Update 1
Bieslog noemt Pim pudding, maar vindt dat later "te makkelijk". Laat me daarom het volgende oud-Teutoonsche spreekwoord bezigen: "Als lullen pudding was, was jij Dr.Oetker." Ergo: Pim IS pudding. Als je op de foto af moet gaan: griesmeelpudding met rode bessensaus.

Update 2
De taarten schijnen gevuld te zijn geweest met stront. BBB rules!

Update 3
Nou ja, rules... als je als reden voor je actie "Racisme is geen mening" geeft, ben je wel heel erg dom. Ik heb Pim nog nooit iets racistisch horen zeggen of zien schrijven. Niet alleen voor Pim maar ook voor al die andere Sufkes geldt daarom: eerst denken, dan doen.

Voor wie van animated gif's houdt is deze site een fundgrube. Vol hilarische varianten.
[met dank aan Couw]

[hier is er meer]

Zouden ze ook een gele hebben?
Mijn hemel! Er blijkt een hele menagerie te bestaan: deze, deze, deze en natuurlijk zijn vader!
Dan moet er ook bewegend beeld te vinden zijn.

Er duiken steeds meer tekens op die duiden op een gezonde Amerikaanse sequel.

Verrezen: Kutjebef.

Couw, woonachtig in het oosten van Duitsland, in een telefonische discussie annex bijpraat-sessie over de vaderlandsche politiek:
"De enigen die hier nog principes hebben, dat zijn de Nazi's."

Ook bij de buren is het een lekkere boel.

[NRC 13 03 2002]:
De enige geluidsdrager die meer verkocht werd was het vinyl. Tegenover vijf jaar geleden werd bijna 40 procent meer langspeelplaten verkocht. Dit is voornamelijk te verklaren door de stijgende vraag naar Dance-muziek, die door discjockeys en consumenten vooral vanaf vinyl wordt beluisterd.

Fijn! Plaat blijft beter dan CD.

Update
Bieslog had er ook nog iets over te melden.

Hoewel me altijd verteld is dat je een boek niet op zijn kaft moet beoordelen, deed ik dat in de bibliotheek altijd wel. Boeken die er saai uitzagen moest ik niet. Boeken met realistische of ronduit slechte afbeeldingen zette ik altijd zonder inkijken terug in de rekken. Naar mate ik meer begon te lezen verloor ik dat selectiecriterium meer en meer uit het oog, hoewel het nooit helemaal verdwenen is. Een lelijk uiterlijk van een boek voorspelt voor mij nog steeds niet veel goeds.
Met platen werkt het andersom. Die koop ik regelmatig zonder ze gehoord te hebben blind op de vormgeving: is de hoes mooi, dan moet de muziek dat ook wel zijn. Nooit word ik teleurgesteld. Vandaag ook niet:

Virtueel vluchten naar een land dat niet bestaat. Deze site geeft een hele lijst.

Daar zijn ze weer, onze vrienden van God en gebod:
De ChristenUnie heeft vandaag een vereenvoudigde versie van haar verkiezingsprogram gepresenteerd, speciaal bestemd voor verstandelijk gehandicapten. [NRC 11 03 2002]
Laten we hopen dat de eerste stemmen die ze zo trekken de laatste zullen zijn die ze ooit krijgen.

Om het zweven te stoppen: de stemwijzer.

Is er iets dommers dan met motoren door het rulle zand crossen?
En dat dan om 6.38 voorgeschoteld krijgen wachtend op het nieuws...

Krijgt mijn berichtje van 3 maart ("CIA") toch nog een vervolg: bij mijn kop thee vond ik dit. Let vooral op de tijdsaanduiding.

Te leuk om niet over te nemen:

Er komt er weer een aan: een nationale quiz. Deze ligt me in tegenstelling tot de Nationale Nieuwsquiz en het Groot Dictee wél na aan het hart - net als de Nationale Wetenschapsquiz. 't Is maar de vraag of ik er 25 uit 25 kan scoren.
Enne... niet opzoeken!

Waar komt dat toch vandaan? Mensen betalen ruim vijftig piek per persoon om anderen te kunnen horen en gaan dan uitgebreid met elkaar zitten oudehoeren, zodat anderen, die hetzelfde bedrag betaald hebben, de praatpersoon door hun geoudehoer niet meer kunnen verstaan. H. ontplofte vannacht: "Kunne jullie je BEK dichthouwe" siste ze bits tegen een stel pubers van ver voorbij de 35 - om er even later tegen mij aan toe te voegen dat ze de voordragende dame haar verhaal helemaal niet zo interessant vond, maar wel helemaal gestoord werd van het geklets en gegiebel voor ons. Ikzelf had al een tijdje zitten broeden op een ijzige toon bij de zin "als jullie elkaar interessanter vinden, ga dan naar de kroeg", maar H. was me voor.
De reactie was uit de ogen te lezen. Volkomen geschokt dat iemand zo'n opmerking durfde maken! Kritiek - op mij?
Soms is het moeilijk je netjes te blijven gedragen tegenover zoveel egocentrisme en ongeïnteresseerdheid. En als je dan voor jezelf opkomt krijg je ongeloof en onbegrip terug. "Hek omheen, afknallen" schiet er dan door mijn hoofd.
Ben ik al zo'n ouwe lul geworden?

het is veel te mooi weer om binnen te zitten. Daarom ga ik lekker naar buiten, genieten van de ontluikende lente. Vannacht, op huiswaartswandel, werd ik overvallen door bloesemzoet. Zou de enige boom in de pandhof al in bloei staan?
Update
Hij blijkt al bijna uitgebloeid. Spring is upon us!

Een lange zit, van acht uur 's avonds tot vier uur ‘s nachts. Tweeëntwintig dichters, zeven entr'actes en drie voordrachten door vertalers. De sfeer was knus, vredig, op genieten gericht.
De dichters waren in te delen in drie groepen. De eerst groep was die van de statige taalmalers, de binnensmondse murmelaars, met verre beelden en onbegrijpelijke verwijzingen naar dingen die alleen op gymnasia geleerd worden. Veel heb ik daar niet mee, mooi vind ik het zelden. Nevelopwekkers als Frans Kuipers, Nachoem Wijnberg, Roel Richelieu van Londersele en Jan Eijkelboom, het hoeft niet zo nodig van me.
Dan waren er de emotici. Dichters die de kunst verstaan gevoelens direct in zo bondig mogelijke bewoording vast te leggen. Elly de Waard las over de liefde, indrukwekkend door haar eenvoud. Rogi Wieg verhaalde over gekte, treurnis en verlies. Over Menno Wigman kan ik niets meer melden dan dat ik hem de beste vond.
Als derde groep de rijmbelevers. De schrijvers die met heel hun wezen hun gedichten leven, met emotie, met humor en met een groot plezier in taal. Joost Zwagerman bleek een groot charmeur, Anneke Brassinga aandoenlijk. Arjen Duiker las direct, met veel beeldend vermogen.
Helaas heb ik mijn favoriet gemist. Net na tien uur werd ik gebeld door H., die bij de ingang van Vredenburg stond. Ze had een voorstelling elders bijgewoond en we hadden afgesproken dat ik haar op zou pikken na een telefoontje. Pas om een uur of drie viel bij mij het kwartje dat in die tussentijd Joke van Leeuwen haar voordracht had gehouden. Jammer, want Van Leeuwen dicht in een prachtig compacte en simpele vorm, uitermate ritmisch. Iets wat ik bij bijna alle dichters die ik wel gehoord heb miste. Men doet helaas niet veel meer aan versvoeten.
Een van de entr'actes, het duo Van Blittersweyck, viel zo uit de toon en smaak, dat na vijf minuten het publiek, door een overdonderend applaus te beginnen, de heren overstemde en zo het spelen onmogelijk maakte. Dit spel van duo en publiek ging vijf, zes keer heen en weer, totdat beide heren door kregen dat ze maar beter op konden hoepelen. Zo'n ingetogen manier - ik heb geen boehgeroep noch gefluit gehoord - van ongenoegen overbrengen had ik nog niet eerder meegemaakt. Een surreële situatie: een menigte van drieduizend man die door middel van een uiting die normaliter als blijk van waardering wordt opgevat, hun ongenoegen kenbaar maakt en op die manier ook zijn zin krijgt.
Volgend jaar weer.

Misverstand

Dit wordt een droef gedicht. Ik weet niet goed
waarom ik dit geheim ophoest, maar sinds een maand
of drie geloof ik meer en meer dat poëzie
geen vorm van naastenliefde is. Eerder een ziekte
die je met een handvol hopeloze idioten deelt,

een uitgekookte klacht die anderen vooral verveelt
en 's nachts - een heelkunst is het niet.
De kamer blijft een kamer, het bed een bed.
Mijn leven is door poëzie verpest en ook
al wist ik vroeger beter, ik verbeeld me niets

wanneer ik met dit hoopje drukwerk vierenzestig
lezers kwel of, erger nog, twee bomen vel.

Menno Wigman

is het in Vredenburg groot taalfestijn:
o.a. het volgende gedicht zal daar voorgedragen worden:

als de kardinaal een scheet laat
zeggen ze: "wat ruikt het hier lekker,
net of er iemand lever met uitjes staat te bakken."
dat soort katholieken, daar houd ik niet van.

Gerard Reve

Een half jaar geleden hebben buurman R. en ik een netwerkje in ons huis aangelegd. We surfen momenteel met 6 man op 1 ADSL aansluiting. Begonnen met een MXstream-account met de meest trage service en veel onduidelijkheden, zijn we al snel overgestapt op een sneller en uiteindelijk goedkoper Demon-account met router en hub.
Vandaag kregen we, na een half jaar, de bevestiging van Planet (een volle dochter van KPN) dat de MXstream account eindelijk is afgesloten.
En dat gebeurde niet met één brief...
niet met twee brieven...
niet met drie brieven...
zelfs niet met vier brieven...
maar met vijf identieke brieven,

die allemaal tegelijkertijd door de brievenbus werden gepropt.

Is Blogger de hele dag uit de lucht geweest terwijl ik best had willen loggen,
kom ik thuis, doet ie het weer, hoeft het effe niet van me.
Fijn.
Ik ga een filmpje kijken.
Maybe later.

heet dat geloof ik: je kan vanaf nu terugkloppen! Met dank aan Uniquehorn, via wiens site ik de link en code op het spoor kwam.

In het kader van het opleidingsplan moesten we van de baas maar eens hier gaan kijken. Misschien steekt u er ook nog wat van op.

Wat een raar lijsttrekkersdebat gisterenavond. Drie dingen werden pijnlijk duidelijk:
- Hans Dijkstal is nog incompetenter dan gedacht
- Ad Melkert heeft 0 gevoel voor humor
- Paars weet niet om te gaan met Fortuyn

...den totaal nuttigen site? Hier dan!

["Diese Stunde der Idiotie", zei Goebbels na afloop].

Mooie platen in de galerie van Shag.

Koningskoppel nam toevlucht tot leugens
De voormalige Haarlemse rechercheurs Klaas Langendoen (46) en Joost van Vondel (47) zijn leugenaars maar ze bedoelden het goed. Ze pleegden in 1995 meineed voor de IRT-enquêtecommissie, omdat ze dachten de misdaadbestrijding daarmee een dienst te bewijzen. Om die reden kan het door de ex-agenten gepleegde ernstige strafbare feit van het "welbewust bemantelen van de waarheid" desondanks worden afgedaan met een voorwaardelijke gevangenisstraf.

Conclusie: je mag liegen als je het goed bedoelt?

[uit de NRC van vandaag, niet in www.nrc.nl opgenomen:]

Mugabe wijzigt spelregels
Robert Mugabe, het staatshoofd van Zimbabwe, heeft gisteren van zijn vergaande presidentiële bevoegdheden gebruik gemaakt door een omstreden kieswet in te voeren die vorige week nog door het Hooggerechtshof onrechtmatig werd verklaard. [...] De kieswet geeft vergaande bevoegdheden aan de speciale verkiezingsfunctionarissen die door de regering zijn gekozen. Zij mogen onafhankelijke waarnemers de toegang beletten. Zij kunnen kiezers weigeren die niet aan de verscherpte identificatieverplichtingen voldoen. Voorlichting aan kiezers is volgens de kieswet verboden. [...] De regering [heeft] nog steeds niet bekend gemaakt op hoeveel plaatsen en waar precies gestemd zal worden. Vertegenwoordigers van leger en politie zeiden dat ze door hun superieuren werden gedwongen schriftelijk te stemmen, en alleen op Robert Mugabe.

Als nu iedereen het voorbeeld volgt dat intelueel (géén spelfout!) Paul Scheffer denkt te stellen door aan te kondigen niet te gaan stemmen op 15 mei (hier zijn achterlijke beweegredenen), krijgen we in Nederland vanzelf ook van dit soort fijne regelingen.

Komt die autobom van 11/09 via Wilhelmina toch nog boven water...

Via Baard kwam ik terecht in het oude computers museum. Ik was 'm al zowat vergeten, maar mijn eerste rekenmonster staat erbij: de Texas Instruments TI 99/4A. Ik had 'm van een oom te leen gekregen, nadat ik tijdens een logeerpartij enkel aandacht voor zijn computer had getoond. Najaar 1986 of 1987, ten gevolge van een goed rapport, kwam het monster in huis. Monochroom scherm, module om spelcassettes in te steken, taperecordertje om data op te slaan. Als klap op de vuurpijl: een apparaat dat je precies goed in moest steken, ander weigerde ie dienst, waarmee je niet alleen geluidjes kon produceren, maar 'm ook je typsels kon laten uitspreken. Hij klonk als een versie van Stephen Hawking uit het zuiden van de Verenigde Staten op half vermogen. Wat een pracht. Mijn eerste kennismaking met Snake, met Parsec (beide nu standaard in elke mobiele telefoon) en met Space Invaders - in een versie die nooit meer overtroffen is.
Uren heb ik achter dat mormel gezeten. Uren heb ik me blind zitten staren op een versie van Basic, die ik nooit helemaal doorgrond heb. Uren heb ik geduldig pagina na pagina uit een Amerikaans TI-bezitters-clubblad over zitten tikken, enkel en alleen om een vlekje over het scherm te kunnen laten bewegen. Het mooiste vond ik het om die code te bekijken en er dan zo hier en daar een parameter in te wijzigen. Vooral als er formules in het spel waren. Iets vermenigvuldigen met de 5e macht van zijn reciproque en dan maar afwachten wat er gebeurde. Heerlijk. Grootste wapenfeit: een programma dat at random een random vorm op het scherm zetten in een random kleur, begeleid door random gepiep.
Helaas verdween het ding toen weer snel richting oom.

Momenteel de beste amerikaanse cartoonist: Mark Fiore (bijvoorbeeld: dit).

Normaal gesproken houd ik helemaal niet van kinderkopjes. Maar hier krijg je toch een idee hoe hobbelig het net is.

Are you Addicted to the Internet? 46% Average@Internet-User.com (41% - 60%) You seem to have a healthy balance in your life when it comes to the internet and life away from the computer. You know enough to do what you want online without looking like an idiot (most of the time). You even have your own Yahoo club or online journal! But you enjoy seeing your friends and going out to enjoy life away from your computer. Are you Addicted to the Internet?

via Juul

Nou kan die meneer T. Kinese wel zeggen dat hij alle spoken kent, dat wil nog niet zeggen dat de spoken hem willen kennen. Wie heeft die suikerpot echt laten bewegen? Nou?

Wat een ziever is er opeens losgebarsten over de al dan niet literair verantwoorde inhoud van weblogs! De een is in zijn kuif gepikt (de baard was er net af, dus daar kon niet meer aan getrokken worden), de ander gaat er een heel epistel aan wijden. Toe maar jongens. Ga rustig je gang. Maar als je echt vindt dat je zelf literatuur produceert, heb dan ook het lef je blog op nog andere manieren te verspreiden dan alleen via het net voor een beperkt publiek.
Weinig is er meer navelstaarderig dan het bijhouden van een lijflog. En toch heeft het een charme: het maakt blij. Heb alsjeblieft niet het idee dat ik dit voor jullie zit te doen. Het is leuk om te zien dat er bezoekers komen en soms zelfs reageren (hoewel ik die mogelijkheid niet zo expliciet aanbied als de meeste anderen), maar dat is niet meer dan een extra pluim in de door mijzelf gepresenteerde kont. Voor verder commentaar: zie Puck's Plezier met pulp: bij haar mening sluit ik me aan.
Suffie zei het heel juist in de thread van Elrado: Suffie heeft gewoon lol in het loggen... Mag dat ook? In dat geval vervalt namelijk het argument 'overbodigheid'. Wat één mens gelukkig maakt, kan nooit overbodig zijn...
Kunnen we nu verder gaan met normaal blogs vullen en al die zielige aspiraties achterwege laten?

[letterlijk overgenomen van de site van Vredenburg (te vinden onder "specials").]

Op zaterdag 9 maart vindt van 20.00 uur tot 03.00 uur de 22ste Nacht van de Poëzie plaats in Vredenburg Utrecht met tweeëntwintig Nederlandstalige dichters uit België en Nederland. Zij lezen voor uit eigen werk en worden afgelost door muzikale en andere entr’actes.

De dichters (in alfabetische volgorde):
Mark Boog / Anneke Brassinga / Jozef Deleu / Arjen Duinker / Jan Eijkelboom / Geert van Istendael / Esther Jansma / Frans Kuipers / Joke van Leeuwen / Erik Menkveld / Ramsey Nasr / Roel Richelieu Van Londersele / Hans Tentije / Eddy van Vliet / Elly de Waard / Rogi Wieg / Menno Wigman / Nachoem Wijnberg / Joost Zwagerman

&

Wim Hofman leest Jacques Prévert
Willem van Toorn leest Cesare Pavese
Gerard Rasch leest Zbigniew Herbert

De entr’actes (in willekeurige volgorde):
Youp van ’t Hek zingt voor u!
Theodor Holman zingt ‘geestelijke liederen’ van Gerard Reve
Mostar Sevdah Reunion, zigeunermuziek uit Bosnië-Herzegovina
Kees Wieringa & Polo de Haas, piano & piano, spelen delen uit Canto Ostinato van Simeon ten Holt
Flat Earth Society, vette big band van Vlaanderens vlakke land
Van Blittersweyck, Over de schadelijkheid van tabak (Anton Tsjechov)
Troissoeur, Belgische folkband speelt met taal

Komt allen. Zeven uur gedichten en muziek voor slechts €24 (daar krijg je dan ook nog een bundel bij).

Het kon ook niet anders. Sommigen die hem kennen noemen hem een rare aap. Aap en na-aap is en één en hetzelfde. Daarom verbaast me het verschijnen van Couw niets.
Waar moet het heen met de wereld als je alles kan voorspellen? (Antwoord is ook voorspelbaar: nóg een rondje om de zon).

Tip voor de schilders onder u die te verlegen zijn om een naaktmodel te regelen.

Tegen alle verwachtingen in ben ik geen sport gestegen op de ladder van het oud mannetje worden. Na ruim een uur in de tandartsstoel doorgebracht te hebben ben ik nu de trotse bezitter van twee tot in de puntjes gerestaureerde kiezen. Uit de kunst!
Binnenkort valt het verwijsbriefje voor de kaakchirurg op de mat - da's minder.

Het is zover. Tandartstijd. Dadelijk ga ik voor de laatste keer vóór inspectie nog eens grondig de bek brussen, om daarna met blikkerend gebit richting station te fietsen. Mijn tandarts houdt praktijk in T., zodat ik nog een flink uur heb om in de trein mijn zonden te overdenken. Niet dat ik bang ben voor zijn boor of tang, nee dat niet. Maar leuk is anders. Met enige concentratie lukt het wel de gedachten op "straks is alles voorbij" te zetten, zodat de dag als een waas aan me voorbij zal trekken. Voor je het weet lig je namelijk weer in je nest en is alles passé. Heeft tot nog toe altijd uitstekend gewerkt.
Wish me luck.

Vanavond zag ik The man who wasn't there. Gaat allen die film zien!

Zo'n nacht als vannacht komt me naar mijn zin veel te weinig voor. Hevig realistische dromen met net dat beetje absurde om het interessant te houden. En het bij het ontwaken of onder de douche staan volledig kunnen herbeleven. "Vreemd genoeg" (ahum) zit er dan altijd een opmerkelijke erotische fantasie in. Daar zal ik u niet verder mee lastig vallen; dat heb ik mezelf vandaag al genoeg gedaan.
In een andere deel van die droomsessie vond ik een zwarte lederen koffer. Een flinke koffer, ongeveer een meter breed en dertig centimeter hoog, met twee bijzonder moeilijk uitziende cijfersloten - elk bestaand uit 5 getallen. Vraag me niet hoe, maar via een briljante brainwave gecombineerd met een flinke dosis boerenlogica had ik 'm in no-time open.
De inhoud was een mengeling van die van een loodgietersgereedschapskist, een beetje mafiavioolkoffer en doos afdankertjes van een saxofoonbouwer. IJzeren en aluminium pijpen, kleine schroefjes, houten buizen. Klemringen, riet, boortjes, klepjes, zelfs een paar kogelhulzen.
Het grootste deel van de droom ging heen met het in elkaar passen en puzzelen van de onderdelen. Uiteindelijk waren alle onderdelen ineen gepast: het bleek een pracht van een basclarinet. Ik zette 'm aan mijn mond en kon meteen de sterren van de hemel spelen.
Een droom die uitkwam in een droom...

Okee... de rug gaat weer een beetje, daar ben ik voor in behandeling, maar morgen volgt wat anders: het ivoor. Sinds mijn ene doorgekomen verstandskies, aan interne oorzaken bezweken, getrokken moest, is de kies ernaast aangetast geraakt. Een paar weken terug viel er opeens een gat in: zit je daar ineens met wat gruis in je mond. Morgen zal ik een kies armer zijn en daarmee een stap dichterbij het tandeloze-oudje-dom. Met een beetje geluk rost mijn geliefde kampbeul er meteen een tweede verstandskies uit, zodat ik in het gevolg minder last zal hebben van "bedorven huig". En als-ie die twee kiezen waar ik gaatjes vermoed (suikerpijn!) gaat vullen, zal ik kortstondig het hoogtepunt van wrakkigheid bereiken. Dat wordt vla eten, net als de junkies.
Eerst maar eens met H. naar de film om de zinnen te verzetten.

Op 15 februari kreeg ik van mijn dagblad een klap in mijn smoel. Dat die krant dat wel eens doet is een van de redenen er een abonnement op te hebben. Maar op die dag was het onder de gordel. De kop "Eerste gekloonde kat geproduceerd" werd vergezeld van een foto. Een foto van een zo hemeltergend onnozel kitten, dat ik meteen in een Reviaans bui schoot: wat een zielig poesje, helemaal alleen zonder broertjes of zusjes, want die zijn alle 86 doodgemaakt. Wat zullen de andere katten hem pesten: "Je bent een schande voor de soort" zullen ze hem toeblazen, om hem daarna heel gemeen in het donker te knijpen en te krabben. Na enige minuten was ik wat bedaard. Mijn aandacht werd nu getrokken door de schoonheid van de kop, de waarheid van de woorden: geproduceerd. Inderdaad. Dat gevoel werd door het avondjournaal versterkt, waar de verantwoordelijke wetenschapper werd geïnterviewd. Op de vraag waar dit experiment goed voor was wist de man, die toch al jaren met dit onderzoek bezig moet zijn, niet anders uit te brengen dan dat hij een positieve uitwerking op de kattengeneeskunde verwachtte. Laat dat maar aan de katten zelf over denk ik dan.
Op 28 februari volgde een nieuw verontrustend bericht: Mannelijke vissen vervrouwelijken door mest en 'de pil'. Kort gezegd: doordat er in mest natuurlijke hormonen zitten en doordat het gebruik van de pil zo'n vlucht heeft genomen, komen er veel meer oestrogenen in het oppervlaktewater terecht, aldus ene dr. D. Vethaak. Hierdoor worden mannelijke vissen langzamerhand hermafrodiet: opgelegde tweeslachtigheid. Van dat soort berichten schrik ik toch wel: straks heb je helemaal geen mannetjesvissen meer! Krijgen we vissen met koffers!
Terug naar meneer Vethaak. Die vertelt dat het in Engeland allemaal verontrustender is: "de vervrouwelijking vindt daar ook in grote rivieren plaats". Leuk als zo'n rivier net bij Sellafield de zee in stroomt... Krijgen we toch nog een live-optreden van OB'DEWLLA-X!

In de V&D werd niet alleen een fles interieurgeur aangeboden, maar ook een kinderbakset.

Wat een uitzonderlijk mooi licht heerste er vandaag in U.
Maar wat trekken de mensen toch chagrijnige koppen als ze er door lopen. Alsof het te duister is in henzelf; er niet door verlicht kunnen worden. Niet kunnen genieten van het moment.

Zoals gezegd: de therapeutische wandeling voerde langs de bierboer. In U. is de enige zaak met een fatsoenlijk assortiment Berts Bierhuis (helaas). De dames achter de kassa zijn altijd erg aardig en behulpzaam, maar Bert zelf mag ik helemaal niet. Een afzetter die alleen maar geïnteresseerd is in het verdienen van geld; hart voor het product of zelfs maar een beetje oog voor de klant heeft hij niet. Nee, daarvoor moet je toch echt naar Zijperspace (en dan bedoel ik niet diens baas!). Gelukkig was Bert er niet.
Ik viste twee halve liters Jever uit een krat en liep, meer uit gewoonte dan dat ik naar nog iets anders op zoek was, naar het eind van de winkel. Wat schetst mijn verbazing: tegen alle regels van welke Keuringsdienst van Waren ook werd hier een partij bieren van - let op - 15 tot 20 jaar oud aangeboden! Een hele verzameling muk die op het oog al lang en breed in een soort azijn veranderd was - behalve dan het plankje met Chimay (blauw, wit en rood!) Westmalle Tripel, Guinness, en als klap op de vuurpijl: Rochefort 10.
Een Westmalle en een Rochefort heb ik meegenomen voor vanavond. Als ze net zo bevallen als destijds die Orval van 10 jaar, die Thomas Hardy van 12 jaar en die Imperial Russian Stout van 8 jaar oud, weet ik waar de wandeling morgen heen voert.

Ik ga naar buiten. Genieten van het weer en een mooie fles bier voor vanavond halen. Zoals de dokter ooit tegen mijn vader zei: "Gekken moeten veel buiten zijn".
Want eens geklopt is ook getikt.

Om een aanvang te nemen met de stijfheid uit het lijf te bannen: dansen maar!

Het valt mee. Net bij mijn huisarts geweest: geen hernia. Ze vond wel dat ik wel heel erg vast zat. Daarom: ouderwetse paardenmiddelpijnstillers om de pijn op te lossen zodat de boel weer los komt te zitten. Vandaaruit via fysiotherapie kracht weer opbouwen. En: weinig staan, weinig zitten maar vooral veel bewegen. Wandelen dus. Dat is geen straf als het weer blijft zoals het nu is.
Past u dus op: de klopgeest waart vrij rond, dit maal op doktersbevel !